Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pulsus externus

  • 1 pulsus

    pulsus, ūs, m. (pello), das Stoßen, Stampfen, Schlagen, der Stoß, Schlag, I) im allg.: remorum, der Ruderschlag, das Rudern, Cic. u. Liv.: pedum, das Stampfen (der Stiere) mit den F., Sen.; u. die Fußtritte der Menschen, Verg.: cornipedum equorum, das Stampfen, Verg.: cymbalorum et tympanorum, Liv.: lyrae, das Spiel auf der Lyra, Ov.: venti, Windstoß, Cassiod.: terrae, Erdstoß, Erderschütterung, Amm.: armorum, Tac.: sedecim alarum, Anprall, Tac.: pulsus cordis, der Herzschlag, Mart. Cap.: pulsus venarum, der Pulsschlag, Puls, Plin. u. Fronto: so auch pulsus arteriarum, Plin.: ubi venarum exigui imbecillique pulsus sunt, Cels.: modo vegetiore, modo languidiore pulsu venarum, Val. Max.: pulsum venarum attingere, an den Puls fühlen, Tac.: sentire pulsum venarum, Quint. – pulsus (Plur.) citharae, lyrae, Sidon. carm. 1, 1, 8. – II) prägn.: 1) der Pulsschlag, Puls (vollst. pulsus venarum, s. no. A), pulsus densior, celer, fortis et veluti fluctuans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 92: pulsus debilis, densus ac deinde formicalis, quem Graeci μυρμηκίζοντα vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198: pulsus febricitans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 10, 63: pulsus plenus, celer, vehemens, ibid. § 75: pulsus parvus, celerrimus, durus, ibid.: pulsus inaequalis, post aliquot saltus ordinatus aut inordinatus et pro aetate aut natura maior aut tardior, ibid. 2, 2, 11. – pulsus parvitas vel amputatio (das Aussetzen, Stocken des P., griech. ἀσφυξία), Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus defectio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 22, 133: pulsus erectio atque plenitudo, ibid. 2, 10, 68: quoties pulsus exsurgit, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus resurgit, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 32, 172. – 2) die Sonnenwende, brumalis, die Winterwende der Sonne (griech. ἡ χειμερινώ τροπή), Avien. progn. 188. – 3) der Stoß, Eindruck, die Anregung, externus pulsus animos commovet, Cic.: pulsu imaginum, Cic.: animus quatitur (beim Lesen) et afficitur motibus pulsibusque, Gell.

    lateinisch-deutsches > pulsus

  • 2 pulsus

    pulsus, ūs, m. (pello), das Stoßen, Stampfen, Schlagen, der Stoß, Schlag, I) im allg.: remorum, der Ruderschlag, das Rudern, Cic. u. Liv.: pedum, das Stampfen (der Stiere) mit den F., Sen.; u. die Fußtritte der Menschen, Verg.: cornipedum equorum, das Stampfen, Verg.: cymbalorum et tympanorum, Liv.: lyrae, das Spiel auf der Lyra, Ov.: venti, Windstoß, Cassiod.: terrae, Erdstoß, Erderschütterung, Amm.: armorum, Tac.: sedecim alarum, Anprall, Tac.: pulsus cordis, der Herzschlag, Mart. Cap.: pulsus venarum, der Pulsschlag, Puls, Plin. u. Fronto: so auch pulsus arteriarum, Plin.: ubi venarum exigui imbecillique pulsus sunt, Cels.: modo vegetiore, modo languidiore pulsu venarum, Val. Max.: pulsum venarum attingere, an den Puls fühlen, Tac.: sentire pulsum venarum, Quint. – pulsus (Plur.) citharae, lyrae, Sidon. carm. 1, 1, 8. – II) prägn.: 1) der Pulsschlag, Puls (vollst. pulsus venarum, s. no. A), pulsus densior, celer, fortis et veluti fluctuans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 92: pulsus debilis, densus ac deinde formicalis, quem Graeci μυρμηκίζοντα vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198: pulsus febricitans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 10, 63: pulsus plenus, celer, vehemens, ibid. § 75: pulsus parvus, celerrimus, durus, ibid.: pulsus inaequalis, post aliquot saltus ordinatus aut inordinatus et pro aetate aut natu-
    ————
    ra maior aut tardior, ibid. 2, 2, 11. – pulsus parvitas vel amputatio (das Aussetzen, Stocken des P., griech. ἀσφυξία), Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus defectio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 22, 133: pulsus erectio atque plenitudo, ibid. 2, 10, 68: quoties pulsus exsurgit, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus resurgit, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 32, 172. – 2) die Sonnenwende, brumalis, die Winterwende der Sonne (griech. ἡ χειμερινώ τροπή), Avien. progn. 188. – 3) der Stoß, Eindruck, die Anregung, externus pulsus animos commovet, Cic.: pulsu imaginum, Cic.: animus quatitur (beim Lesen) et afficitur motibus pulsibusque, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulsus

  • 3 pulsus

        pulsus ūs, m    [1 PAL-], a pushing, beating, striking, stamping, push, blow, impulse, stroke: pulsu externo agitari: pulsu remorum praestare, in rowing, Cs.: sonum vocis pulsu pedum modulantes, keeping time in the dance, L.: pulsu pedum tremit tellus, trampling, V.: armorum, Ta.: lyrae, playing, O.—Fig., an impulse, impression, influence: externus.
    * * *
    stroke; beat; pulse; impulse

    Latin-English dictionary > pulsus

  • 4 externus

    externus, a, um, adj. [exter], outward, external (class.).
    I.
    In gen.:

    nec enim ille externus et adventicius habendus est tepor, sed ex intimis maris partibus agitatione excitatus,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    externa et adventicia visio,

    id. Div. 2, 58, 120:

    corpus,

    id. N. D. 1, 11, 26:

    pulsus,

    id. Rep. 6, 26:

    domina rerum externarum,

    id. Tusc. 5, 9, 25:

    commoda vel incommoda,

    id. Top. 23, 89:

    bona,

    Ov. P. 2, 3, 35:

    vir rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis,

    Cic. Phil. 2, 28, 69.— Subst.:

    externi ne quid,

    Hor. S. 2, 7, 87:

    nos autem illa externa cum multis: haec interiora cum paucis ex ipso saepe cognovimus,

    outward goods, Cic. Ac. 2, 2, 4.—
    II.
    In partic., with respect to one's family or country, of or belonging to another country, foreign, strange (syn.: alienus, peregrinus;

    opp. noster, domesticus, oppidanus, etc.): auxilia (opp. domesticae opes),

    Caes. B. G. 2, 5 fin.:

    qui (dii) jam non procul ab externo hoste atque propinquo, sed hic praesentes sua templa defendunt,

    Cic. Cat. 2, 13, 29:

    hostis (opp. oppidani),

    Hirt. B. G. 8, 37, 2; cf.

    bella (opp. civilia),

    Quint. 8, 3, 78:

    neque haec externa vobis est religio neque aliena,

    Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114:

    superstitiones,

    Tac. A. 11, 15:

    quam minime peregrina et externa verba,

    Quint. 8, 1, 2:

    verba (opp. nostra),

    id. 1, 5, 58:

    apud externos populos,

    Cic. Off. 2, 18, 64:

    gens,

    Verg. A. 7, 367:

    in externis locis,

    Cic. Fam. 4, 9 fin.:

    gratiae,

    Tac. A. 12, 15:

    mores,

    id. ib. 11, 16; cf.:

    mutatio morum,

    Curt. 8, 5:

    amor,

    i. e. for a foreigner, Ov. H. 5, 102:

    orbis,

    i. e. Asia and Africa, Plin. 22, 24, 56, § 118 et saep.—As subst. in masc. and neutr.:

    canum tam amans dominorum adulatio tantumque odium in externos,

    towards strangers, Cic. N. D. 2, 63, 158: externa libentius quam domestica recordor, id. Off. 2, 8, 26: externa armis falsis velare, hostile feelings or designs, Tac. H. 4, 32:

    moliri,

    id. ib. 3, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > externus

  • 5 pulsus

    1.
    pulsus, a, um, Part., from pello.
    2.
    pulsus, ūs, m. [pello], a pushing, beating, striking, stamping; a push, blow (class.).
    I.
    Lit.:

    pulsu externo agitari,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    remorum,

    the stroke of the oars, rowing, id. de Or. 1, 33, 153; Caes. B. G. 3, 13:

    pulsus seni,

    i. e. a galley of six banks, Sil. 14, 487; cf. Liv. 22, 19; 27, 37:

    pedum,

    the trampling of feet, Verg. A. 12, 445; 7, 722: palmarum, Laber ap. Non. p. 151, 28:

    lyrae,

    a striking, playing, Ov. F. 5, 667:

    terrae,

    an earthquake, Amm. 23, 1, 7.—

    Esp.: pulsus venarum,

    the beating of the pulse, the pulse, Plin. 29, 1, 5, § 6; Val. Max. 5, 7, 1 ext.:

    sentire pulsus venarum,

    Quint. 7, 10, 10:

    pulsum venarum attingere,

    Tac. A. 6, 50; so,

    arteriarum,

    Plin. 11, 37, 89, § 219; and so pulsus alone (sc. venarum), the pulse:

    pulsus densior, celer, fluctuans,

    Cael. Aur. Acut. 2, 14, 92:

    debilis, densus, formicalis,

    id. Tard. 2, 14, 198:

    febricitans,

    id. Acut. 2, 10, 63 et saep.—
    II.
    Trop., impulse, influence:

    sive externus et adventicius pulsus animus dormientium commovet, sive, etc.,

    Cic. Div. 2, 61, 126:

    nulla enim species cogitari potest nisi pulsu imaginum,

    id. ib. 2, 67, 137:

    animus quatitur et afficitur motibus pulsibusque,

    Gell. 9, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pulsus

  • 6 pulsus

    I a, um part. pf. к pello II pulsus, ūs m. [ pello ]
    1) удар, толчок
    p. equorum Vконский топот
    p. venarum PM, T (arteriarum PM) — биение пульса, пульс
    p. remorum Cгребля
    p. lyrae Oигра на лире
    2) побуждение (externus p. C); впечатление ( animus afficitur pulsibus AG)

    Латинско-русский словарь > pulsus

  • 7 außen

    außen, foris (außerhalb, äußerlich, auswärts, auch von außen her, Ggstz. intus; prägn. auch = außer dem Hause, Lande, Ggstz. domi). – extra (außerhalb, von u. nach außen, Ggstz. intra). – extrinsecus. ex oder ab exteriore parte. ab exterioribus partibus (von außen [auch = vom Ausland] her, von oder an der äußern Seite, Ggstz. intrinsecus, ab oder ex interiore parte, ab interioribus partibus). – von au. aufgehen (v. Türen etc.), extra aperiri (auswärts geöffnet werden); in publicum reici (auf die Straße zurückgeschlagen werden, v. der Haustür [ianua]). – von au. entlehnt werden (v. Beweisen etc.), foris od. extrinsecus assumi. – von außen (aus dem Auslande) melden, peregre nuntiare: außen, von außen (im Auslande) war Ruhe, tranquilla omnia foris erant; quietae externae res erant. – »von außen«, in Verbindung mit einem Subst. oft durch externus, z. B. ein Antrieb von au., pulsus externus: Hilfe von au., auxilia externa: Friede von au., pax externa.

    deutsch-lateinisches > außen

  • 8 Anstoß

    Anstoß, I) eig.: a) übh.: offensio. – A. (Eindruck) von außen, pulsus externus; impulsio: heftiger A., impetus. – b) das Stocken in der Rede; z. B. deutlich u. ohne A. reden, plane et articulate eloqui: etwas ohne A. lesen, ab oculo legere alqd. – II) meton.; a) Anregung: impulsus. – den ersten A. zu etw. geben, alcis rei auctorem esse. – b) = Bedenken no. II, w. s. – c) Hindernis etc.: offensio. offensa (unangenehmer Zufall, Unfall). – difficultas (Schwierigkeit). – d) Ärgernis: offensio. offensa (der mißbilligende, Unwillen erregende Anstoß. den jmd. an etwas nimmt). – res mali od. pessimi exempli (die ein schlechtes, sehr schlechtes Beispiel gebende Sache). – A. erregen, aliquid habere offensionis: es erregt etw. bei mir A., offendit alqd animum meum. – jmdm. A. geben, offendere alqm od. apud alqm; in offensionem alcis incurrere od. cadere: ich habe bei jmd. großen A. gegeben, in magna offensa sum apud alqm: A., großen A. geben durch seinen Lebenswandel, esse mali od. pessimi exempli. – A. nehmen an jmd. od. etwas, in alqo od. in alqa re offendere (an jmd. od. einer Sache etwas auszusetzen haben): nicht ohne A. sein, non vacare offensione.

    deutsch-lateinisches > Anstoß

  • 9 Eindruck

    Eindruck, pondus. vis (Gewicht, Kraft = nachdrückliche Wirkung). – impressio (die Wirkung einer Vorstellung auf das Gemüt). – sensus. visum (Wahrnehmung durch die Sinne). – animi motus oder motio oder commotio (Gemütsbewegung, Ei. auf das Gemüt). – auctoritas (der Einfluß, den jmd. od. etw. hat, die Geltung, in der jmd. od. etwas steht). – zuw. im Zshg. durch res (z.B. der Ei. solcher Taten, eiusmodi res: für gleiche Eindrücke empfänglich sein, iisdem rebus moveri). – der Ei. der Luft, ictus aëris: Ei. der Kälte, appulsus frigoris: ein äußerer Ei., pulsus externus oder adventicius: ein übler Ei., offensio (physischer u. geistiger, z.B. minima radii solis: u. offensiones corporum, üble Ei., die die Körper erleiden: u. off. hominum, bei den M.): guter Ei., delectatio (Ergötzung; dah. alci maiori offensioni quam delectationi esse, auf jmd. mehr einen üblen als einen guten Ei. machen): auf etw. Ei. machen, den Ei. nicht verfehlen, alqd movere (auf die Augen, von Schönheit etc.): auf jmd., alqm od. alcis animum movere, commovere, permovere: einen starken, großen Ei, auf jmd. machen, alcis animum vehementer commovere, magnopere movere, alte descendere (von Lehren): auf jmds. Herz, alte descendere in alcis pectus (von einer Äußerung): es hat etwas einen tiefen u. bleibenden [671] Ei. auf mich gemacht, haeret mihi alqd in visceribus (v. Ermahnungen): einen sehr angenehmen E. machen, magnā iucunditate esse: auf jmd. wenig Ei. machen, alqm modice tangere: auf jmd. keinen Ei. machen, alqm nihil movere: einen verschiedenen Ei. auf die Leute machen, varie homines afficere (z.B. von einem Gerücht): auf jmd. einen üblen Ei. machen, alqm offendere (bei jmd. Anstoß erregen); alqm commovere (jmd. unangenehm erregen, z.B. commoti sunt animi tenuiorum, das hat auf die ärmere Klasse einen üblen Ei. gemacht): auf jmd. einen guten Ei. machen, delectare alqm (jmd. anziehen, ergötzen): durch etwas einen guten Ei. machen, alqā re commendari.

    deutsch-lateinisches > Eindruck

  • 10 Sinneneindruck

    Sinneneindruck, pulsus externus od. adventicius (äußerer Eindruck). – visio adventicia; auch bl. visio od. visum (von außen kommende Erscheinung). – einen S. von außen her empfangen, externā et adventiciā visione pulsari: es macht etwas einen starken S., alqd sensum acriter pellit: einen angenehmen S. machen, sensus suaviter afficere od. suaviter voluptate movere; sensus iucunditate qua dam perfundere.

    deutsch-lateinisches > Sinneneindruck

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»